Geschreven: 1933
Bron: Agentschap Amstel, Amsterdam, 1933
Transcriptie: Paul Benschop
Deze versie: spelling
HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive, mei 2009
Laatste bewerking: 04 mei 2009
| Verwant: • Roestam Effendi • Henk Sneevliet • De wording van het communisme in Nederland 1907-1925 |
De begrotingsdebatten van dit jaar hadden een meer dan gewone betekenis. De regering Colijn heeft zich daarbij opnieuw getoond als de regering van de naakte reactie en de voorbereiding van de fascistische dictatuur.
Het fascisme wordt meer en meer tot een onmiddellijk dreigend gevaar voor de Nederlandse arbeidersklasse en dit fascisme vindt steun bij de regering Colijn! Terwijl deze regering de ene maatregel na de andere verzint en uitvoert tegen de strijdende arbeidersklasse, maakt zij uitdrukkelijk een uitzondering voor de NSB onder leiding van Mussert. Een nieuwe wet tegen de vrijheid van drukpers is in voorbereiding, het recht tot organisatie wordt onderdrukt, de vakverenigingen worden gebruikt voor het werven van onderkruipers, maar tegen de sterkste fascistische organisatie in Nederland wordt niets ondernomen!
De begrotingsdebatten staan in de schaduw van de dreigende wereldoorlog. In het Verre Oosten is de oorlog reeds lang begonnen. Hier staat Japan gereed voor de imperialistische overval op de Sovjet-Unie die onherroepelijk zou leiden tot de grote oorlog in de Stille Oceaan, waarin ook Indonesië en daarmee Nederland zouden worden meegesleept. De regering versterkt reeds de oliehavens van Tarakan en Balikpapan, zij sluit zich nog nauwer bij de imperialistische staten Engeland en Frankrijk aan, zij bereidt zich voor op bloedige offers, om het wingewest Indonesië maar te kunnen behouden!
Ook in Europa dreigt de oorlog. Openlijk spreekt de pers over de dreigende mogelijkheid van een Duits-Franse gewapende botsing waarbij Limburg en Noord-Brabant tot slagveld zouden dienen. De Belgische versterkingen strekken zich uit tot langs de Nederlandse grens. De regering Colijn kondigt ook voor Nederland een program van militaire versterkingen aan. Ook in Europa maakt zij zich gereed voor een nieuwe oorlog, die oneindig grotere offers zou eisen dan die van 1914-1918!
De Nederlandse bourgeoisie klampt zich met hand en tand vast aan Indonesië. Daarom onderdrukt zij elk verzet, zend talrijke leiders naar de gevangenissen en naar Digoel. Daarom de bloedige wraak op de strijders van de Zeven Provinciën; 23 doden, talloze gewonden en nog is het niet genoeg! Vele honderden jaren van gevangenisstraf zijn reeds gevallen!
Dezelfde fascistische methodes brengt de regering Colijn van Indonesië naar Nederland over. Zij dreigt met onderdrukking van de Communistische Partij van Holland, met het vernietigen van de revolutionaire pers, van het dagblad De Tribune, met het verdrijven van de door de strijdende arbeiders gekozen afgevaardigden uit het parlement!
De crisis duurt voort, het vijfde jaar reeds. Een nieuwe hongerwinter is begonnen. De ene loonsverlaging volgt op de andere. De ‘franje’ van de werklozensteun wordt weggeknipt, zoals de regering het cynisch uitdrukt: “de nood van de werkloze gezinnen wordt ondragelijk”. En de economische toestand wordt niet beter, maar slechter. Na al die loonsverlagingen houdt de bourgeoisie als laatste troef achter de hand, de inflatie en daarmee de ergste aanval op het levenspeil van de werkende massa’s!
De bourgeoisie weet dat zij op de reformistische leiders rekenen kan. Zij beschouwt de SDAP en het NVV als gewillige werktuigen van haar politiek. Met hun hulp zet zij de loonsverlagingen door, met hun hulp breekt zij de stakingen en ontneemt zij aan de arbeidersklasse het ene recht na het andere. Duys was het die het eerst voorstelde de communisten uit het parlement te verwijderen en de sociaaldemocratie in haar geheel volgt de fascistische weg van Duys! De ‘Herzieningscommissie’ van de SDAP heeft zich aan de zijde van Duys geschaard. Met behulp van het NAS en NVV moordde Colijn de stukadoorstaking. Albarda kruipt voor Colijn, de reformisten hebben nog maar één doel: dat is de strijd tegen het communisme!
En de ‘linkse’ reformist Sneevliet wist in de Tweede Kamer niets beters te doen dan zijn aanval te richten tegen... de Sovjet-Unie! Hij schakelt zich ook al gelijk!
Onder deze omstandigheden was het alleen de communistische fractie die, bij monde van Louis de Visser en Roestam Effendi, de stem en de eisen van de strijdende en dervende massa’s in het parlement deden weerklinken. De parlementsfractie van de Communistische Partij geeft het treffende bewijs dat zij een internationale partij is, die opkomt voor de solidariteit van de arbeiders van alle landen en in de eerste plaats voor de bevrijding van Indonesië. Dat heeft de ‘grote’ SDAP en dat hebben de ‘linkse’ sociaaldemocraten nooit gedaan. Alleen de Communistische Partij heeft de stem van Indonesië doen doordringen tot de Haagse vergaderzaal!
Op het ogenblik dat dit geschreven wordt, zit Roestam Effendi in de gevangenis, veroordeeld omdat hij het revolutionaire woord onder de Nederlandse arbeiders heeft gepropageerd. Met des te meer aandacht zullen zij de rede lezen die voor de Nederlandse kapitalisten zo gevaarlijk was dat de voorzitter er met geweld een eind aan maakte!
De Communistische Partij van Holland roept de arbeiders van alle richtingen op, thans nu wij aan het begin staan van een nieuwe reeks van oorlogen en revoluties, alle krachten in te spannen voor de vorming van het strijdende eenheidsfront.
Tegen de regering Colijn!
Tegen kapitalisme en reformisme!
Voor klassenstrijd en socialisme!
Indonesië los van Holland - Nu!