Geboren in Göttingen, waar hij tevens zijn studie economie afrondde. Na zijn studie sloot hij zich aan bij de Kommunistische Partei Deutschlands (KPD). Nog voor de machtsovername door Hitler werd hij gearresteerd en in april 1933 uitgewezen. Baruch vestigde zich in Nederland en sloot zich aan bij de Communistische Partij van Holland (CPH, vanaf 1935 CPN). Namens de CPH was hij actief in de Internationale Rode Hulp waar hij zich bezig hield met de opvang van gevluchte KPD-leden. Ook was hij redacteur van het communistische Volksdagblad. In 1940 werd hij gearresteerd door de Gestapo en na een half jaar vrij gelaten, waarna hij onderdook. Vanaf 1943 maakte hij deel uit van de illegale leiding van de CPN. Na de oorlog werd hij hoofdredacteur van De Waarheid en tot 1964 was hij lid van het dagelijks bestuur van de partij. In ditzelfde jaar kwam hij in conflict met partijleider Paul de Groot. De Groot wilde geen partij kiezen in het conflict tussen Moskou en Peking, onverteerbaar voor Baruch die onverminderd loyaal bleef aan Moskou. Hij werd geschorst en in 1966 geroyeerd als lid van de CPN. Na zijn royement van de CPN bleef Baruch actief en overtuigd communist. Hij publiceerde diverse boeken en artikelen over de CPN en de Sovjet-Unie. In de periode 1967-1977 was hij redacteur van het tijdschrift Communistische Notities. Ook schreef hij voor NU, maandblad van de vereniging Nederland-USSR. In 1982 richtte hij zich nog eenmaal op de CPN-achterban met het boek De rode vlag gestreken, waarin hij samen met een aantal medestanders fel uithaalde naar de vernieuwingen binnen de CPN en het nieuwe ontwerppartijprogram van de CPN.

Friedel Baruch

1905 - 1995

Foto: Kors van Bennekom

Werken:

Nederland ná de Oktoberrevolutie, 1967